Δυο μέρες γέλια και φαγητό
Ήρθε η Νάσια από την Κομοτηνή. Και οι δύο μέρες που ακολούθησαν περιστράφηκαν γύρω από το φαγητό και γύρω από την Κηφισιά. Κι ήταν πολύχρωμες, πικάντικες, ηλιόλουστες και γεμάτες από τα γέλια που κάναμε η Νάσια, η Σοφία κι εγώ από μικρές.
• Σαν άλλες αιώνιες έφηβες, ξεμωραμένες, τριαντάρες πήγαμε στα Starbucks της Κηφισιάς. Μπλεχτήκαμε με όλη την πιτσιρικαρία των βορείων και είπαμε ό, τι λέει κάθε παλιά γενιά που σέβεται τον εαυτό της για τη νέα. Ήπια Strawberry acai | Δροσερό, γλυκόξινο, αναζωογονητικό. Καθίσαμε στον πάνω όροφο και θυμηθήκαμε τα μαθηματικά μας χρόνια, τότε που ερχόμασταν Κηφισιά και πίναμε biscolato freddo και γυρίζαμε στο σπίτι στις 22:00.
• Επειδή είμαι χοτ, φάνσι, πρίμιουμ και τα λοιπά έκανα κράτηση στο Dos Hermanos. Απίστευτο μεξικάνικο φαγητό, τρομερό λοκέισο | αγαπήσαμε το burrito με γέμιση κιμά, την τσιμιτσάγκα (το τραγουδήσαμε και ρυθμικά) και το γουακαμόλε. Ο κήπος ήταν υπέροχος, η Frida Khalo μας κοιτούσε με στοργή. Πού και πού έπεφταν λίγα φύλλα από τον ουρανό κι εγώ ένιωθα λες και για λίγο κάναμε κράτηση στον παράδεισο.
• Με την κοιλιά τούμπανο από το μεξικάνικο, είπαμε να απολαύσουμε τη μεσημεριανή μας σιέστα στα Flocafe λίγο πιο κάτω.| Επηρεασμένη από τη λατινική διάθεση της παρέας, είπα να ολοκληρώσω το απόγευμά μου με ένα Spanish latte (caldo) ▪︎ διπλή δόση espresso με ζαχαρούχο γάλα. Γαλακτερό κι υπέροχο (και κατάφερα να μην κοιμηθώ τελικά πάνω στο τραπέζι).
• Είπαμε να πάμε σ’ ένα κόζι, μέινστριμ μαγαζί της Κηφισιάς.
– Πάμε zambri , φιλεναδίτσες μου;
Φάγαμε μοσχαρίσιο καρπάτσιο με κρέμα τρούφας και patatas bravas, μια συνταγή με πατάτες και chilli που φυσικά μας ήρθε από την Ανδαλουσία – γιατί αν δεν είναι “Λατινικόν” δεν είναι για την παρέα μας.
* Μέσα σε όλα αυτά τα φαγητά και τα γέλια δεν είχα όρεξη να γράψω τίποτα (εκτός κι αν έπρεπε να μιλήσω για την τσιμιτσάγκα). Αντίο νέο βιβλίο, αντίο Νόμπελ, αντίο ζωή.
